’t Is natuurlijk volstrekt belachelijk…. Een digitale foto maken en dan een ouderwets filmrandje erom heen zetten……(met een zachte echo naar Corbijn en Captain Beefheart…..)
Foto: Diemen. 29/09/10. 16.05 uur
Photographic sketch book made by the Dutch photographer Jaap Bijsterbosch. Oogenblikjaap means just a moment Jaap, but also eye and view Jaap. So dear visitor, stay awhile and have a look around!
Degenen die mijn blog al enige tijd volgen, weten dat ik een tijd lang situaties in treincoupés heb gefotografeerd. Op zich ben ik daarmee gestopt, omdat het me puur fotografisch weinig genoegen meer gaf. En dat bedoel ik in de zin van dat fotografie altijd over fotografie moet gaan, iets duidelijk moet maken over fotografie in het algemeen of in de foto onderzoeken hoe het medium werkt. Dat moet dan boven het verhaal van de situatie uitstijgen.
Het blijft boeien… Werkelijkheid op straat, werkelijkheid in de winkel, inrichting van de etalage. Als we met 2 ogen er naar kijken focussen we op wat willen zien. 
Diemen wordt doorkruist door een aantal spoorlijnen, waarbij er een ouderwetse gelijkvloerse overweg ligt, waar ruim 25 treinen per uur passeren. De enige overweg van die soort in de regio Amsterdam. Regelmatig zijn er dan ook ongelukken, ook omdat het station bij die overweg ligt. Ja ik weet het, men moet niet door het rode licht gaan. 
Wat ik interessant vind in steden zijn kleine affichetjes die op lantaarnpalen en dergelijke geplakt worden. Als je ze in combinatie met het straatbeeld fotografeert, levert het vervreemdende beelden op. Als fotograaf moet je ook de keuze maken of je op de affiche scherpstelt, of op het straatbeeld erachter. De affiche zijn niet groter dan 7 bij 7 cm, en op ongeveer 5 á 6 cm van de lens gefotografeerd.
Tja, op reis zijn betekent ook vaak wachten tot er iets gebeurt. En dan zie je zelf af en toe gereflecteerd in een ruit. Dat heet dan een zelfportret te zijn. De oplettende volgers van dit blog zullen 2 nummers missen. Die komen nog, 1 zit in Diemen in de computer en 1 moet ik nog uitwerken, maar is geen reflectie.
Op reis zijn betekent voor mij kijken, kijken, kijken. En dan de omgeving loslaten en proberen een betekenis in de dingen om me heen zien die met mij hebben te maken. & dat heeft vaak niet zoveel met de betekenis van de gefotografeerde plek of situatie te maken.
Dit ben ik niet! Dit is een foto waarbij ik een spelletje speel met mijn gezicht. Mijn gezicht is als het ware een canvas, waarop ik een personage schilder.
Men kan zich afvragen in hoeverre dit nog wel beelden zijn van mij, de fotograaf.
Eén van de fotografische zaken die ik steeds interessanter begin te vinden, is dus het vastleggen van alledaags straatmateriaal. Binnen de serie “Diemer Plekken”concentreer ik me palen. Op een bepaalde manier gefotografeerd kunnen palen ineens objecten van schoonheid of vervreemding worden.
Laatst beweerde iemand dat kleurenfotografie achteruit holt in de loop der jaren en dat zwart-wit fotografie zijn (inhoudelijke) kwaliteit behoudt. Voor mij net zo’n onzinstelling als dat analoge fotografie beter is dan digitale. Er zijn maar 2 soorten foto’s: foto’s gemaakt door goede en foto’s gemaakt door slechte fotografen.