Zoals je kunt zien houdt het me al wat langer bezig: Met weinig middelen een aansprekende foto willen maken.
Wat heb je nog nodig aan beeldelementen als fotograaf om de bijvoorbeeld een essentie te raken van een plek.
Foto boven: Diemen. OudDiemerlaan. 27/7/2010. 16.52 uur
Foto onder: Diemen. Oranjelaan. 17/8/2010. 16.42 uur
Dat is het wezen van de nacht: we zijn in een grote zwarte doos, waar lampen branden (of ook soms de maan en/of sterren). Soms lichtten lantaarns dingen op. De nacht is soms dreigend en nog vaker geheimzinnig, wat bevindt zich in de schaduw?
Door de lange sluitertijd word de beweging van het laatste blad aan de boom ook nog vervreemdend.
En zondag weer wintertijd. Nog meer nacht.
Foto: Diemen. Overdiemerweg. 28/10/2010. 22.12 uur.
Trein reizen is leuk, maar als het buiten donker is en het boek vergeten is…
Melancholie en een licht gevoel van spleen worden het deel van de reiziger als de nacht is gevallen.
(Overigens ben ik van mening dat zelfportretten maken telkens het neerleggen van een pose is, maar dat de fotograaf niet moet schromen een wat lelijker kant van zich zelf te laten zien…)
Foto: Alkmaar-Amsterdam. 26/10/10. 19.07 uur
In "Zomaar *" dus foto’s die gemaakt worden omdat ik bijvoorbeeld het licht mooi vind….
Of de kleur…
Zie ze als notities in een schetsboek.
Foto boven: 21/10/2010. Diemen. 17.53 uur
Foto onder: 11/10/2010. Bakkum. 16.26 uur
’t Is het licht. Het gouden oktoberlicht.
Foto: 22/10/10. 15.24 uur
Een gewone & leuke avond in Arti.
Door standpunt, moment en nabewerking krijgt de situatie iets sinisters..
Fotografie is leuk.Links Aloys Ginjaar, rechts Joop Schaafs.
Foto: Arti Amsterdam. 5/6/2009. 21.08 uur
De reden dat ik deze winterse foto laat zien:
De winter komt er aan.
Het is een voor beeld van hoe binnen en buitenwereld in elkaar kunnen versmelten.
Het symboliseert de traagheid der zaken die soms in het dorp Diemen optreedt, al heel lang en nog steeds staat dit gebouw leeg.
De foto laat de rust van het dorp zien.
Foto: Oud Diemerlaan. 12/1/2010. 14.25 uur
Het idee voor deze foto ontstond toen ik jeuk aan mijn voorhoofd had.
Foto: Diemen. 15/10/10. 11.12 uur
Eén van de dingen die ik wil uitzoeken je saaie plekken saai kunt fotograferen, zodat er o paradox een spannend beeld ontstaat, zonder dat dit afbreuk doet aan de saaiheid van de plek. Lijkt ingewikkelder dan het is, Diemen is vaak saai. Maar toch fascineert dat me, alle plekken zijn door mensen bedacht en in gebruik genomen en op de een of andere manier hangt er soms een ingehouden hartstocht op de plaatsen. Zo zijn er vele ruzies geweest tussen schoolkinderen op het pleintje. Let trouwens eens op de voorgeprogrammeerde hinkelbaan. Brrr.
Wat er dagelijks zich achter de blauwe deuren afspeelt… Geen idee.
Foto boven. Rietgors, Diemen. 6/10/10. 16.05 uur
Foto onder. Tureluurweg, Diemen. 11/10/10. 13.26 uur
’t Zal een vreemd gezicht zijn geweest gisteren in Leeuwarden, een lange man met een klein cameraatje voor een kapotte ruit….
De vraag dringt zich wellicht op bij de argeloze kijker: Is dit een zelfportret?
Ik vind dus van wel: Als je (zelf)portret als de fotografische weergave van een egoprofiel, ja dan is dit een zelfportret.
Foto: Leeuwarden. 12/10/10. 14.58 uur
Dit jaar heb ik een voorjaarsreisje gemaakt, met als doel het verder werken aan de serie “Vanwege fragmentarische Aard. Daar heb ik indertijd een boek van gemaakt. Bekijk het hier.
Eén van de dingen die ik onderzocht was hoe de weerspiegelde wereld en de niet weerspiegelde wereld op de foto 1 geheel kunnen worden. Geen grote boodschap, maar wel fundamenteel in mijn ogen als het over fotografie gaat.
Foto boven: Domedossola (Italië) 30/4/10. 14.20 uur.
Foto onder: Domedossola (Italië) 30/4/10. 15.41 uur.
Dit zelfportret stelt eigenlijk dezelfde fotografische vraag aan de orde als de foto’s van Diemen in de vorige blogpost: Hoeveel elementen heb je nodig als fotograaf om een inhoudsvol beeld te vervaardigen.
Let wel, bij dit zelfportret is mijn gezicht een soort canvas, waar ik een beeld mee maak.
Foto: Diemen, 7/10/10. 11.19 uur
Al een poosje ontdek ik (opnieuw) dat je soms maar heel weinig elementen nodig hebt om een spannend en inhoudsvol beeld vast te leggen. Soms geldt inderdaad hoe minder hoe beter! In een stil dorp als Diemen gaat dat trouwens min of meer vanzelf.
Bedenk ook dat deze foto’s ontstaan tijdens het boodschappen doen.
Foto boven: Diemen. Oranjelaan. 17/8/10. 16.38 uur
Foto onder: Diemen. Bonte Kraai (heet echt zo). 6/10/10. 16.08 uur
Gistermiddag op de uitreiking van de “ Grote Paul”geweest. Mooie winnaar (Stephan Vanfleteren), mooie toespraak van de winnaar.
Wat me opviel was het grote aantal fotografen met een klein compactje, in plaats van de grote spiegelreflexen.
Kijk voor meer foto’s op het weblog van Dutch den Hollander.
Foto boven: Spijkenisse. 4/10/10. 18.22 uur.
Foto midden: Spijkenisse. 4/10/10. 18.17 uur.
Foto onder: Spijkenisse. 4/10/10. 19.12 uur.
Na al dat grijs in de lucht, de zon in de stad.. De schaduwen zijn lang, en overal wordt de schaduw van de fotograaf geworpen. Kun je dit soort foto’s krijgen.
Foto boven: Amsterdam. 29/9/10. 13.02 uur
Foto onder: Amsterdam. 1/10/10. 14.24 uur
Zoals je kunt zien houdt het me al wat langer bezig: Met weinig middelen een aansprekende foto willen maken.
Trein reizen is leuk, maar als het buiten donker is en het boek vergeten is…
In "Zomaar *" dus foto’s die gemaakt worden omdat ik bijvoorbeeld het licht mooi vind….
’t Is het licht. Het gouden oktoberlicht.
Een gewone & leuke avond in Arti.
De reden dat ik deze winterse foto laat zien:
Het idee voor deze foto ontstond toen ik jeuk aan mijn voorhoofd had.
Eén van de dingen die ik wil uitzoeken je saaie plekken saai kunt fotograferen, zodat er o paradox een spannend beeld ontstaat, zonder dat dit afbreuk doet aan de saaiheid van de plek. Lijkt ingewikkelder dan het is, Diemen is vaak saai. Maar toch fascineert dat me, alle plekken zijn door mensen bedacht en in gebruik genomen en op de een of andere manier hangt er soms een ingehouden hartstocht op de plaatsen. Zo zijn er vele ruzies geweest tussen schoolkinderen op het pleintje. Let trouwens eens op de voorgeprogrammeerde hinkelbaan. Brrr.
’t Zal een vreemd gezicht zijn geweest gisteren in Leeuwarden, een lange man met een klein cameraatje voor een kapotte ruit….
Dit jaar heb ik een voorjaarsreisje gemaakt, met als doel het verder werken aan de serie “Vanwege fragmentarische Aard. Daar heb ik indertijd een boek van gemaakt. Bekijk het hier.
Dit zelfportret stelt eigenlijk dezelfde fotografische vraag aan de orde als de foto’s van Diemen in de vorige blogpost: Hoeveel elementen heb je nodig als fotograaf om een inhoudsvol beeld te vervaardigen.
Al een poosje ontdek ik (opnieuw) dat je soms maar heel weinig elementen nodig hebt om een spannend en inhoudsvol beeld vast te leggen. Soms geldt inderdaad hoe minder hoe beter! In een stil dorp als Diemen gaat dat trouwens min of meer vanzelf.
Gistermiddag op de uitreiking van de “ Grote Paul”geweest. Mooie winnaar (Stephan Vanfleteren), mooie toespraak van de winnaar.
Na al dat grijs in de lucht, de zon in de stad.. De schaduwen zijn lang, en overal wordt de schaduw van de fotograaf geworpen. Kun je dit soort foto’s krijgen.
