Heel vaak krijg ik de vraag als ik een foto laat zien: “Wat is het?”.
Dit duidt volgens mij op een slordige manier van denken over fotografie. Het onderwerp wordt belangrijker gevonden dan blik van de fotograaf. Voor mij is de vertaling van iemands blik, iemands manier van kijken in een foto iets wat een foto maakt of breekt. Natuurlijk hang je dat vaak op aan een Onderwerp. Maar dat Onderwerp is voor mij maar bijzaak.
“Je laat niet zien wat je vindt van je onderwerp”.
Nee gelukkig niet aan moraliseren heb ik een broertje dood. Maar bijna letterlijk door iemands ogen mee kunnen kijken, dat vind ik zo fascinerend.
Vandaag naar de laatste Buitenkunst. Gezellig in de regen!
Foto boven: Lissabon. 17/7/10. 16.29 uur
Foto onder: Lissabon. 15/7/10. 13.51 uur
1 van de voor mij interessantste dingen binnen de fotografie is het onderzoek naar een nieuwe betekenisvolle relatie binnen de foto van aspecten die in de “echte” realiteit niets met elkaar te maken hebben. Zo is op de onderste foto de voorbijgangster toevallig aanwezig als ik een foto maak. Binnen de foto heeft ze plotseling te maken met de pop in de etalage. Zo ontstaat een betekenis in de foto die zich als het ware loszingt van de betekenis van de oorspronkelijke situatie. Dat de vrouw op de onderstaande foto ook nog in de camera kijkt is mooi meenomen.
Foto boven: Antwerpen. 28/5/10. 13.19 uur.
Foto onder: Leuven. 11/6/10. 17.01 uur.
Afgelopen week waren de avonden zoel en vochtig. Benauwdheid heerste in huize Bijsterbosch. Ramen stonden wijd open. Tja, dan zien de vliegen het licht en strijken neer op mijn voorhoofd.
Een vliegenleven voor de fotografie. (voor de duidelijkheid, in een reflex sloeg ik op mijn voorhoofd. Het was geenszins de bedoeling de vlieg het leven te ontnemen. Maar ja, toen die dood en wel op mijn aangezicht zat, heb ik de camera maar gepakt. Soms gaan die dingen zo)
Foto: Diemen. 19/8/10. 0.51 uur.
Palen & ander straatmeubilair. ’t Lijkt me weleens leuk om af en toe dat als hoofdonderwerp van een foto te nemen. Ze vorm een deel van het tijdsbeeld. Een deel waar vrijwel niemand echt op let.
En, voor de belangstellenden, Neen, UPC slaagt er nog steeds niet in een goed werkende verbinding voor de Familie Bijsterbosch met het wereldwijde web te verzorgen. (Gelukkig is daar de KPNdongel)
Foto boven: Diemen Sniep. 12/8/10. 15.22 uur.
Foto onder: Diemen Zangerweg. 19/8/10. 15.09 uur.
Afgelopen maandag lag gedurende een groot deel van de dag de internetverbinding eruit. Oorspronkelijk zou het tot vrijdagmorgen duren. Dankzij nog een wanhopige speurpoging ontdekte ik een corrupte coaxkabelaansluiting. Met plakband & voorzichtig snijwerk met een stanleymesje in het isolatiemateriaal kreeg ik een en ander weer aangesloten. Toen nog geen internet. Na een half uur kwam zoon Jonas de kamer binnen: Ik heb weer internet.
Dit zelfportret is Bedoeld als Moraal van dit Verhaal: Een modern mens is een wrak zonder internet. Althans dat denkt ie.Foto: Diemen. 16/8/10. 11.52 uur.
Fotografie is bij uitstek een medium om met minimale beeldmiddelen de ruimte van een plein op het platte vlak te vangen.
Foto boven: Luik (B). 22/6/2010. 15.10 uur.
Foto onder: Lissabon (P). 16/7/2010. 16.41 uur.
Het verbaast me soms hoe groot sommige reclame-uitingen zijn in de (semi)openbare ruimte. Wel mooi, omdat je ze als fotograaf kunt gebruiken als een soort decor.
Overigens ontdekte ik in Lissabon pas toen ik het winkelcentrum verliet een bordje waarop stond dat fotograferen verboden was. Ik begrijp die fotografieverboden in openbare ruimtes niet. Overal hangen beveiligingcamera’s die alle doens en latens registreren en vastleggen, en we zouden niet wat foto’s mogen maken? Zijn we echt zo bang aan het worden? Als ik werkelijk foto’s nodig heb voor een slechte bezigheid, dan gebruik wel een mobiele telefoon met een 5mb camera. Of verstop de camera in een boodschappentas.
In de meeste Nederlandse winkelcentra hangen overigens ook van die cameraverbodsbordjes. Bah!
Foto boven: Lissabon. 17/7/10. 14.19 uur.
Foto onder: Hilversum. !0/8/10. 16.06 uur.
Het bovenste zelfportret ontstond op een hete zomeravond bij een Chinees in de Haarlemmerstraat. Zelfportretten hebben ook een souvenirfunctie.
De onderste foto is gemaakt in de tent waarin ik die workshopweek sliep op Buitenkunst. Er was altijd een geheimzinnig, bijna spookachtig licht in de ruimte. Het duurde enige tijd voordat ik doorhad, dat de geheimzinnige sfeer in monochroom beter tot zijn recht kwam.
Foto boven: Amsterdam. 7/7/10. 19.15 uur.
Foto onder: Buitenkunst Randmeer. 8/7/10. 13.23 uur.
Wat me soms fascineert is hoe soms de combinatie van etalage, reflectie in de winkelruit en de afbeelding van wat zich afspeelt in de winkelstraat door de 1dimensionale werking van de éne cameralens wordt tot een raadselachtig bijna poëtisch beeld.
Foto boven: Groningen. 28/7/2010. 11.28 uur.
Foto onder: Amsterdam. 9/8/2010. 16.50 uur.
Na een briljante week Buitenkunst voldaan weer thuis.
Over dit zelfportret:
Het project wordt steeds meer een onderzoek naar de fotografische mogelijkheden van mijn eigen kop. De afbeelding van mijn hoofd moet je dan vooral ook zien als de afbeelding van een personage .
Foto: Randmeer Buitenkunst. (Dronten). 6/8/10. 7.43 uur.
Heel vaak krijg ik de vraag als ik een foto laat zien: “Wat is het?”. 
