Een nieuw project? Een nieuwe benaderingswijze?
Al een tijdje had ik bij de serie “van voorbijgaande aard” een beetje een onbevredigend gevoel over de werktitel. Die drukte niet precies uit van wat ik zocht. Het zat hem vooral in het woord "voorbijgaande". De stukken werkelijkheid die ik vastleg in de foto en die samen een soort nieuwe werkelijkheid op de foto vormen gaan immers altijd voorbij.
Al een tijdje had ik bij de serie “van voorbijgaande aard” een beetje een onbevredigend gevoel over de werktitel. Die drukte niet precies uit van wat ik zocht. Het zat hem vooral in het woord "voorbijgaande". De stukken werkelijkheid die ik vastleg in de foto en die samen een soort nieuwe werkelijkheid op de foto vormen gaan immers altijd voorbij.
Fotografie kan als geen ander medium een onderwerp uit zijn eigen omgeving lostrekken en het zo in het beeld verwerken, dat het lijkt alsof er een andere werkelijkheid ontstaat. De fotograaf liegt de waarheid. Dat doe ik dan door slechts een fragment uit de werkelijkheid te lichten en het zo in een nieuwe context van een compositie te plaatsen dat er een andere werkelijk ontstaat. Die niet zo zeer gaat over wat er is, bijvoorbeeld in de bovenste foto een gevallen milkshake op de Dam met wat mensen eromheen, maar wat er zou kunnen zijn, een situatie waar iets ernstigs gebeurd schijnt te zijn of iets dergelijks. Iets wat ontstaat omdat ik fragmenten van de situatie gebruik.
Vandaar de nieuwe werktitel: “Vanwege Fragmentarische Aard”.
Foto boven: Amsterdam. 24/2/10. 16.08 uur.
Foto onder: Aken (Dld). 22/1/10. 15.44 uur.
Foto onder: Aken (Dld). 22/1/10. 15.44 uur.