Het land langs # 5

Bruggen zijn onvermijdelijke zaken in het Nederlandse landschap. Voor de fietser die ik ben zijn ze kuitenbijtertjes, zeker met tegenwind . Maar in al hun technische eenvoud zijn ze wonderschoon. Weg en waterbouw in Nederland, misschien wel de meest onderschatte schoonheid van ons land.
Elk onderdeel is onvermijdelijk en er is geen klinknagel teveel gebruikt.
(De lichte knik in de streep van de onderste foto is niet het gevolg van een lensafwijking, de brug buigt een beetje door)
Foto boven: Driemond, 26/1/11, 15.45 uur
Foto onder: Driemond, 26/1/11, 15.46 uur

Zelfportret # 113

Man & Jas:
Er zijn LangeJassenMannen
Er zijn KorteJasjesMannen
Foto: Diemen. 25/01/11. 11.53 uur

Diemer Plek # 35

Grijs januarilicht leert dat in lantaarnpalen en boomstammen soms poëtische schoonheid huist.
Foto boven: Diemer Zeedijk. 21/1/11. 16.13 uur

Foto onder: Kanaaldijk. 27/1/11 10.53 uur

Nite & Silence -26

Kort geleden schreef iemand op Facebook: “Het onderwerp is altijd de mens”.
Daarom bevalt deze foto me, die gaat over hoe mensen naargeestige omgevingen opvrolijken met bezwerende muurschilderingen.
Zoals ooit de grotbewoners in Zuid-Frankrijk het deden met hun duistere wanden.
Foto: Amsterdam. Amsterdambrug. 18/1/11. 18.22 uur.

Zelfportret # 112

Wat is nu een zelfportret? Moet ik De Kijker in de ogen kijken? Of zeggen mijn haarslierten op het schedeldak en het rode sjaaltje genoeg?
Foto Diemen, bus 44. 18/1/11. 14.31 uur.

Nite & Silence -25

Het is een bijzondere plek ’s nachts. De magie wordt versterkt door de graffiti op de pilaren van de brug van de autoweg.
Helaas kan men de geluiden niet fotograferen: Het pok-pok van de autowielen, het ploffen van de diesels van de voorbijvarende schepen, het suizen van de fietsbandjes op het naast liggende fietspad.
Foto: Westelijke Merwedekanaaldijk. Amsterdam. 14/12/2010. 18.05 uur
(Om de foto goed te zien: verduister je ruimte & kijk naar je scherm!)

Telefooncel

Deze week werd bekend, niet geheel onverwacht, dat de telefooncel vrijwel gaat verdwijnen.
Licht gevoel van melancholie: in de telefooncel belde ik mijn eerste vriendinnetje, thuis hadden we nog geen telefoon. Een afspraak werd gemaakt, tot haar vader, onverwacht thuisgekomen, tussenbeide kwam, weg afspraak. Of die keer dat een vriend met verdraaide stem school belde om mij ziek te melden en ik voor hem het zelfde deed. Je kon in de cel het Japanse weerbericht bellen en eindeloos laten doorlopen. Inlichtingen waren gratis.
Het ongeduld als er weer eens een rij stond.
Door het gebruik van de mobiele telefoon dus nauwelijks nog telefooncellen.
Een tijdje heb ik overigens gedacht dat cellphone een soort Amerikaans slang was voor Telephonebox.
In een telefooncel kon je ook mooie zelfportretten maken. De cel van deze foto stond op de hoek van de 1e van Swindenstraat en Linneausstraat in Amsterdam.
Foto: Amsterdam. Januari 1993.

Diemer Plek # 34

Gelukkig bestaat op Fotosjop de mogelijkheid om beelden recht te trekken, al heet dat op mijn versie schuintrekken. Daarvan gebruikmakend kan ik mijn beelden een lekker strakke uitstraling geven. Alles wat op de foto nog scheef staat, stond in werkelijkheid ook scheef.
Gisteren stond er veel wind en ik had moeite de camera recht te houden. Geen statiefgebruik.
Foto boven: Diemer Kade. 13/01/2011. 13.56 uur
Foto onder: Johan Cousetstraat. 13/01/2011. 13.50 uur

Zelfportret # 111

(Idee opgedaan tijdens het bereiden van de Spaghetti Bolognese.)
Zelfportret als fenomeen bevindt zich tussen een portret van de fotograaf zo sec mogelijk, waarbij hij/zij een weergave geeft van karakter, gemoedstoestand, levensfase aan de ene kant. Aan de andere kant kan de fotograaf een rol gaan spelen, een fictief personage uitbeelden. Er wordt dus geacteerd. Bij dat acteren kan de fotograaf niet over de grenzen van zijn persoonlijkheid heen gaan. Er wordt dus altijd wat uitgebeeld van wat in de fotograaf latent aanwezig is.
Gelukkig is het rode op de foto tomatensaus, geen bloed.
Foto: Diemen. 11/1/2011. 18.21 uur.

Het land langs # 4

Gisteren een fietstochtje:
Temperatuur 8-
Wind heenweg 5
Wind terugweg 7
Licht 9
Foto: Spoorbrug bij Weesp, 10/01/2011, 14/39 uur

Zelfportret # 110

Dit beeld is gemaakt uit 2 foto’s. Het beeld van de takken is van een foto die ik ooit in een Frans bos maakte. Zie hier. Het andere beeld is het zelfportret, het onderwerp van de foto van deze blogpost. De bosfoto is dus een decor.
Close your eyes.
Foto: Diemen, 28/12/2010. 10.51 uur.

Diemer Plek # 33

1 van de dingen die fotografie mij leert is dat dingen een onbedoelde schoonheid kunnen bezitten.
Neem het huis op deze foto: afgelopen maandag fietste ik erlangs. Het is een houten huis en men was er bezig een soort isolatie aan te brengen. Prachtige blauwe kleur. Rood lantaarntje. Rasterwerk van lichtbruine latten, op zijn Mondriaans bevestigd. Je verzint zoiets niet in een bruinig januarilandschap.
Foto: Diemen. Diemer Zeedijk. 3/1/2011. 15.42 uur.

Maarten Brinkgreve

Gisteren kwam het droeve bericht dat Maarten Brinkgreve is overleden. Maarten was een bevlogen autonoom en architectuur fotograaf maar vooral een integer mens. Zijn foto’s zijn prachtig: een combinatie van nuchtere Hollandse grafiek en zachte poëzie. Zoals Maarten zelf ook een beetje was. Zijn inzet voor de GKf en de Nederlandse fotografie is onvergetelijk.
Op de foto staat hij trots tussen zijn wilgenfoto’s.
Foto: Six Images galerie, Amsterdam. 21/10/2006. 18.24 uur.

Diemer Plek # 32

In het licht van de laatste zonnestralen. Kleur & laag licht versterken de vervreemding van het huisje op een container. Veel kleurnabewerking in Fotoshop. Dat kan, vroeger met kleurenfilm waren die mogelijkheden beperkt.
Foto: Diemen, Sportlaan. 1/1/2010. 16.25 uur