Tja, ik blijf een romantische ziel.
Het motto van Jo: "Kijk. Alleen als je kijkt gebeurt er iets". Het is me uit het hart gegrepen.
De treincoupé wordt een gezellige huiskamer. Koffie en gebak ontbreken nog.
Verbeten staarde hij uit het treinraam.
Als je van buiten tegen een ruit aankijkt, zie je zowel de wereld voor als achter de ruit. Dit is bij uitstek iets wat de camera anders ziet dan de mens. Immers, wij kijken met twee ogen, zien 3 dimensionaal, en zijn dus in staat razendsnel te detecteren wat zich voor en wat zich achter het spiegelend oppervlak van de ruit bevindt. De eenlenzige camera kan dat niet. Behalve dan bij stereofotografie.
Zie ook: http://www.jonggroen.be/node/335
Foto: Doel (B). 14/03/08
Het is het jaargetijde waarbij het duister steeds vroeger invalt. Binnenkort de overgang naar wintertijd. Zelf word ik daar nooit zo vrolijk van, geef mij maar lange lichte avonden.
Hoe laat de kunstenaar het individu zien? Wat zijn de grenzen van het toelaatbare daarbij. Welke rijkdom van beeldende vormen & diciplines hebben schilders, tekenaars, fotografen, beeldhouwers daarbij gebruikt? Van Mapplethorpe tot Damian Hurst, van in papier uitgeknipte poetische vormen, via virtuoos schilderwerk tot tekeningen die bijna pornografisch van aard zijn. Onmogelijk om de kern van het beeldessay(werktitel: De rite van het ik) zoals Germen Oosterhof, vriend sinds jaar en dag, zijn lezing met lichtbeelden noemde samen te vatten.... Maar ik heb 2 uur (!) op het puntje van mijn stoel gezeten.
Foto's zijn vaak een testament van tijd.....
Dit zelfportret maakte ik op een morgen voordat ik naar het ziekenhuis ging, waar mijn doodzieke vader lag. Toen ik binnenkwam was één van de eerste dingen die een verpleegster tegen mijn vader zei: “Goh, meneer wat lijkt Uw zoon sprekend op U.”
Tijdens ons verblijf in Berlijn deze zomer zijn Bas en ik een dag naar Sczezin in Polen gegaan. Wonderlijke stad. Er lijkt geen enkele planning geweest te zijn. Heel veel reclame op straat.
“Weet je waar het echt stil is?”, vroeg mijn vader me regelmatig. “Op de Veluwe, midden in het bos”.
De intercity Amersfoort-Amsterdam raast elk half uur langs spoor 2 van station Diemen.
Gistermorgen, na een kort ziekbed, is mijn lieve en zorgzame vader van 88 gestorven.
