Als men op reis gaat heeft men niet alle pasjes nodig, welke men in het thuisland voor min of meer dagelijks gebruik bij zich draagt. Dan selecteert men zorgvuldig die exemplaren, welke in het buitenland werkelijk van nut zijn. De andere bergt men veilig weg.
De coupé als huiskamer: Vele ontbijten worden genuttigd, terwijl men een boek leest.
Voor wie goed kijkt, bevat ook het alledaagse landschap van het Amsterdamse voordorp waar hij woont elementen om voortdurend geïnspireerd te blijven. Elk soort licht kan waardevol zijn.
Velen slapen al treinreizend de slaap der rechtvaardigen. Het getik en gezoem van de wielen is hier mede debet aan.
Diemen heeft Natuur: Het Diemerbos. Op een site van Staatsbosbeheer lees je er meer over. Er schijnen ook ringslangen voor te komen. Wat deze site niet vermeldt is dat de A-9 er dwars doorheen loopt, dat de A-1 er tegen aanligt. Dat de spoorlijnen Amersfoort-Amsterdam en Schiphol-Lelystad op zeer hoorbare afstand liggen, en dat bij bepaalde windrichting- en kracht het bos pal onder een aanvliegroute van onze Nationale Trots ligt. Kortom lawaai en fijnstof in de lucht! En hebben we het niet over de hoogspanningsleiding die er dwars door heen loopt.
Zoals wel eens eerder op dit blog opgemerkt gaat de serie “Van Voorbijgaande Aard” over het bij elkaar brengen in 1 beeld van meerdere zaken, die vaak in “real life” niets met elkaar te maken hebben. Zaken die dus alleen binnen het kader van de foto een verband krijgen.
Wat ’s ochtends niet samengaat: Haast & Scheren!
Voorlopig zijn dit even de laatste foto’s uit de serie “Nite & Silence”. Dat heeft alles te maken met de onlangs ingegane zomertijd. Waar ik overigens dol op ben, maar het wordt nu vrij laat echt donker, en ik wacht dan tot komend najaar (uitzonderingen wellicht daargelaten). Als je trouwens de foto,s van vandaag in volle glorie wilt zien, maak de kamer waar je zit zo donker mogelijk, en kijk dan nog eens naar het scherm.
Vanaf mijn tiende levensjaar levensjaar vertoef ik graag op stations. Eerst was het voor de treintjes, maar al snel raakte ik geboeid door de mensen en hun gedrag in de stationsomgeving . Net als in treincoupés zie je veel privégedrag in publieke ruimte. Dat fascineert me nog steeds!
In de fotografie als verschijnsel bestaat geen vooruitgang, geloof ik. Wel voortgang. Natuurlijk, een individuele fotograaf kan vooruitgaan (of achteruitgaan ). Maar de fotografie als discipline schrijdt voort, verandert, maar wat gisteren was is niet beter of slechter dan wat vandaag wordt gemaakt. Voortgang is wél belangrijk, stilstand is de dood in de pot.
Als je als treinpassagier geen genoegen neemt met het steeds wisselende uitzicht buiten, als je geen zin hebt om je aan je gedachten over te geven, als je telefoon niet gaat, als je niemand hebt om te bellen, als je geen zin hebt in een praatje, als je je medepassagiers niet verstaat, dan kun je bijvoorbeeld iets gaan lezen.
Deze foto nam ik enige tijd geleden: De lente kondigde zich aan. Vandaag wordt het 20 graden Celsius. Voor de familie Bijsterbosch de dag om het zomerverblijf in te richten.
